Γράφω για να επισημάνω τη δεινή κατάσταση των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων μετά το καταστροφικό «νοκ άουτ» από τον τυφώνα Ίρμα και Μαρία.
Την ημέρα πριν ο τυφώνας Μαρία κατεδάφισε το Πουέρτο Ρίκο, στις 20 Σεπτεμβρίου 2017, κατέστρεψε τις Παρθένες Νήσους των Ηνωμένων Πολιτειών, που ονομάζονται επίσης και ο Παράδεισος της Αμερικής, μια ομάδα νησιών στην Καραϊβική που βρίσκεται 40 μίλια (64 χλμ.) ανατολικά του Πουέρτο Ρίκο. Οι Παρθένοι Νήσοι των ΗΠΑ αποτελούνται από τα κύρια νησιά St Croix, St John, St Thomas και Water Island.
Για κάποιο περίεργο λόγο, η κάλυψη από τα ΜΜΕ είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Έχω συζητήσει για αυτή την ερώτηση για χρόνια, “Αν ένα δέντρο πέσει στο δάσος και δεν υπάρχει κανένας γύρω να το ακούσει, βγάζει ήχο;” Έχω ρίξει σαγιονάρες εδώ και χρόνια, «Ναι, έκανε έναν ήχο και όχι, δεν έκανε». Αλλά μετά την έλλειψη κάλυψης κατά τη διάρκεια και μετά τις καταστροφικές συνέπειες που ακρωτηρίασαν το St. Croix από τον τυφώνα Μαρία, δεν θα συζητήσω ποτέ ξανά (με αυτή την ερώτηση). Ναι, αν το δέντρο έπεφτε στο δάσος, έβγαζε έναν ήχο. Παρόλο που υπάρχει έλλειψη κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης αυτής της καταστροφικής καταιγίδας, ναι, η Μαρία κατέστρεψε το St. Croix.
Ας επιστρέψουμε στις 6 Σεπτεμβρίου, η Irma, ένας τυφώνας κατηγορίας 5, έφτασε, σφυροκόπησε και κατέστρεψε τον Άγιο Θωμά, τον Σεντ Τζον, τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και άλλα νησιά της Καραϊβικής. Όλες οι γραμμές επικοινωνίας χάθηκαν ενώ οικογένειες και φίλοι πλημμύριζαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με προσευχές και κλάματα, ευχόμενοι απλώς να ακούσουν μια λέξη για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Άγνωστοι έκλαιγαν καθώς οι άνθρωποι δημοσίευαν ξέφρενα συναισθηματικά μηνύματα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Κανείς δεν νοιαζόταν αν το άτομο ήταν μαύρο ή άσπρο, γυναίκα ή άνδρας, Μουσουλμάνος ή Χριστιανός, Στρέιτ ή Γκέι, Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανός, εραστής του Τραμπ ή μισητής του Τραμπ, το δώρο της ζωής κινδύνευε και αυτό είναι το μόνο που νοιαζόταν για όλους.
Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου, ούτε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε ένα τηλεφώνημα, ούτε καν τα δύο μικρά μπλε σημάδια επιλογής που συνήθως εμφανίζονταν στο Whatsapp ήταν ορατά. Στη συνέχεια, την Παρασκευή, 8 Σεπτεμβρίου, έλαβα ένα μήνυμα στο Whatsapp, “Γεια σας φίλοι και συγγενείς μου. Είμαι καλά και οι κόρες μου. Το νησί είναι ερείπιο. Δόξα τω Θεώ… είμαστε ζωντανοί. Το νοσοκομείο είναι κατεστραμμένο και έχει να με εγκαταλείψουν. Είμαι στη δουλειά τώρα, αλλά όλοι οι ασθενείς θα είναι έξω μέχρι αύριο. Ευχαριστώ για τον έλεγχο. Συνέχισε να προσεύχεσαι. Σε αγαπώ! Stan.” Ο φίλος μου (με τον οποίο μίλησα) είναι νοσοκόμα στο νοσοκομείο St. Thomas και όταν έλαβα το μήνυμά του, ανακουφίστηκα που τελικά έλαβα ένα μήνυμα ότι υπάρχει ακόμα ζωή στον Άγιο Θωμά, αλλά μετά τα μάτια μου πλημμύρισαν νερό, οι ζωές των συνανθρώπων μου παραμένουν σε κίνδυνο. Ένιωσα αβοήθητος και αυτό είναι το χειρότερο συναίσθημα. Δεν υπάρχει ακριβής καταμέτρηση ακόμα, αλλά η Ίρμα κέρδισε μερικές ζωές στον Άγιο Θωμά.
Η Irma μετέτρεψε έναν παγκοσμίου φήμης ταξιδιωτικό προορισμό, το St. Thomas & St. John, σε ερείπια. Η οροφή του νοσοκομείου σκίστηκε και το νερό μπήκε μέσα. Οι προσπάθειες έκτακτης ανάγκης ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως για τη μεταφορά ασθενών από το νοσοκομείο St. Thomas στο Πουέρτο Ρίκο και στο St. Croix αντίστοιχα. Ενώ η ανακούφιση ήταν καθ’ οδόν για τους ασθενείς, οι Κρούσιοι ένιωσαν τη διακαή επιθυμία να κάνουν κάτι για να βοηθήσουν τα αδελφά τους νησιά. Οι άνθρωποι του St. Croix άρχισαν τις προσπάθειες διάσωσης και φόρτωσαν βάρκες με θήκες από μπουκάλια, τρόφιμα, ρούχα, γεννήτριες και οτιδήποτε έφταναν στα χέρια τους, για να το μεταφέρουν στον Άγιο Θωμά. Οι Crucians δημιούργησαν ακόμη και προσωρινά εστιατόρια στον Άγιο Θωμά για να προσφέρουν στους ανθρώπους ζεστό φρέσκο φαγητό για πρωινό, μεσημεριανό γεύμα και δείπνο. Στο δρόμο της επιστροφής στο St. Croix, κάποιοι άνθρωποι του St. Thomas και του St. John μεταφέρθηκαν στο St. Croix. Οι προσπάθειές τους συνεχίστηκαν μέχρι που σήμανε συναγερμός ότι ένας τυφώνας κατηγορίας 5 βρισκόταν σε απευθείας πορεία προς το St. Croix με ανέμους άνω των 165 μιλίων την ώρα.
Η νύχτα της 19ης Σεπτεμβρίου ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη νύχτα της ζωής μου. Έμεινα ξύπνιος κλαίγοντας όλη τη νύχτα, απεικονίζοντας απλώς την καταστροφή του τυφώνα Μαρία. Ανατινάζοντας γαλβανισμένες στέγες, σπάζοντας ηλεκτρικούς στύλους, ξεριζώνοντας μεγάλα μαόνι, πλημμυρίζοντας τα σπίτια των ανθρώπων και τεμαχίζοντας τα πάντα στο πέρασμά της. Άρχισα να ξαναζώ πριν από 28 χρόνια όταν είδα τον τυφώνα Hugo που επισκέφτηκε και κατέστρεψε το St. Croix. Εκείνη την εποχή εκείνη η εμπειρία ήταν η χειρότερη μου. Ήταν η μεγαλύτερη νύχτα της ζωής μου. Ήμουν 15 ετών και θυμάμαι περίπου στις 10 μ.μ. όταν η οροφή μόλις ξεφλούδισε και μέσα σε δευτερόλεπτα το μόνο που είδα ήταν μαύροι ουρανοί και ο ήχος του γαλβανιζέ να συγκρούεται στους ανέμους που αναβλύζουν. Οι γονείς μου, τα 5 αδέρφια μου και εγώ μείναμε κοντά ο ένας στον άλλο καθώς τρέχαμε στο άλλο μας σπίτι που ήταν ημιτελές. Κρυφτήκαμε πίσω από τους τοίχους. Το σπίτι μας είχε ολοκληρωμένη στέγη, αλλά όχι παράθυρα ή πόρτες. Και ο μπαμπάς μου δεν ανέβασε τα παράθυρα πριν από την καταιγίδα. Αφού τελείωσε ο τυφώνας, η στέγη αυτού του σπιτιού παραμένει άθικτη, δόξα τω Θεώ. Εκείνο το βράδυ η μαμά μου και εγώ κοιμηθήκαμε σε ένα φύλλο κόντρα πλακέ στο βρεγμένο κρύο τσιμεντένιο πάτωμα. Το επόμενο πρωί, το νησί έμοιαζε με απομεινάρια πεδίου μάχης. Όλο το τοπίο ήταν σκουριασμένο καφέ σαν να πυρπολήθηκε ολόκληρο το νησί από μια κακόβουλη ομάδα γκάνγκστερ, σπίτια μετατράπηκαν σε μπάζα, δέντρα σπασμένα από τη βάση ή ξεριζωμένα. Επιβλήθηκε η απαγόρευση κυκλοφορίας. Θυμάμαι ότι καθόμουν στα σκαλιά περιμένοντας το στρατιωτικό φορτηγό να σταματήσει και να αφήσω φαγητό. Έτρεξα με χαρά στο δρόμο και τους είπα με χαρά τον αριθμό των ανθρώπων στην οικογένειά μου και οι στρατιώτες μου έδωσαν ένα κουτί καλά συσκευασμένο φαγητό. Μείναμε εκτός σχολείου για περίπου 2 μήνες και πάνω από 6 μήνες χωρίς ρεύμα και τρεχούμενο νερό.
Εκείνες τις στιγμές, ένα δάκρυ δεν κύλησε ποτέ από τα μάτια μου, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να επιβιώσω. Ωστόσο, 28 χρόνια αργότερα, δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου, φοβισμένος για το άγνωστο και το απογοητευτικό μέρος ήταν ότι δεν υπήρχε καμία λέξη στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ότι ο τυφώνας Μαρία έπληξε απευθείας το Σεντ Κρουά.
Οι περισσότεροι από εμάς στην ηπειρωτική χώρα, συντονιστήκαμε στο CNN, το FOX, το ABC NEWS, αλλά δεν υπήρχε λόγος για τον St. Croix. Σαν να μην υπάρχει ο Σεντ Κρουά. Ναι, η Μαρία κατέστρεψε το Σεντ Κρουά και 2 μέρες αργότερα, έμαθα ότι η Μαρία κατέστρεψε και τα ήδη κατεστραμμένα νησιά του Αγίου Θωμά και του Αγίου Ιωάννη. Έτσι, το ερώτημα είναι, “Εάν τα μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν κάτι, συνέβη; Μην το σκέφτεστε, επιτρέψτε μου να απαντήσω στην ερώτηση, “Ναι, ο τυφώνας Μαρία κατέστρεψε τις Παρθένες Νήσους των Ηνωμένων Πολιτειών μαζί με το Πουέρτο Ρίκο και άλλα νησιά της Καραϊβικής».
Στις 6 Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έγραψε στο Twitter ότι μίλησε με τον Κυβερνήτη Κένεθ Μαπ των Παρθένων Νήσων και «Είμαστε μαζί σας!» Αυτό ήταν ένα μήνυμα σχετικά με τον τυφώνα Ίρμα. Δεν είμαι σίγουρος αν ο Πρόεδρος Τραμπ ενημερώθηκε για το ότι η Μαρία χτύπησε το Σεντ Κρουά, αλλά σε κάθε περίπτωση, θέλω ο Πρόεδρος Τραμπ και ο λαός της Αμερικής να γνωρίζουν ότι οι Παρθένοι Νήσοι των Ηνωμένων Πολιτειών (Σεντ Κρουά, Σεντ Τόμας και Σεντ Τζον) γκρεμίστηκαν από το μήλο της IRMA και της ΜΑΡΙΑ κακά μάτια.
Οι Παρθένοι Νήσοι φιλοξενούν περίπου 107.000 ανθρώπους, ο πληθυσμός τους αποτελείται από ένα διαφορετικό σύνολο ανθρώπων που μιλούν κυρίως αγγλικά.
Εγώ και άλλοι κάτοικοι των Παρθένων Νήσων που κατοικούν στις ΗΠΑ (ηπειρωτική χώρα), θα θέλαμε να ζητήσουμε κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης αυτής της κατεστραμμένης περιοχής που είναι ένας τουριστικός προορισμός που εξυπηρετεί πάνω από 2,6 εκατομμύρια ανθρώπους που επισκέπτονται ετησίως.
Συμπερασματικά, ως άμεσο αποτέλεσμα του τυφώνα IRMA και MARIA, πολλά από τα σπίτια στις Παρθένες Νήσους πλημμύρισαν και δεν έχουν στέγες ή έχουν καταρρεύσει τοίχους. Πολλοί δρόμοι είναι αδιάβατοι λόγω πλημμύρας, πεσμένων δέντρων και πεσμένων κολώνων ηλεκτροδότησης. Πολλά σπίτια είναι χωρίς ρεύμα και πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό.
Τα ΜΜΕ δεν είναι μόνο ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας, αλλά είναι ο «φύλακας» που είναι υπεύθυνος να δίνει ελπίδα στους άφωνους. Σε αυτήν την περίπτωση, απουσιάζουν. Γιατί; Χρειαζόμαστε δράση ΤΩΡΑ!
Σημείωση: Αυτό δεν ήταν ένα άρθρο για παράπονο, αλλά για να εξηγήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης της ζημιάς και την έλλειψη προσοχής για τους Αμερικανούς στον Παράδεισο της Αμερικής.